25 Kasım 2008 Salı

Aynadaki Yüzlesme





Uyandım bugun,daldıgım bir kac saatlik uykumdan...
Bitkindim,yorgundum gördügüm kabuslardan...
Bir sigara aldım uzanıp masamdan...
Yaktım,zor buldugum cakmagımla karısıklıgın arasından....
Kapadım gözlerimi,sordum kendime 'Nasıl' diye...
Bir kabusun icinden cıkıp,uyanmak digerine...


Banyoya yöneldim,miskiligim hala üzerimde..
Yüzümü yıkadım ardından baktım aynada kendime...
Baktım,cabaladım anlam vermeye...
İzledim bir süre...
Yitirmis gibiydi anlamını gözlerim,bakıyorlardı bana sitem icinde...
Diger tarafta bir ben daha vardı ve kızgın,öfkeliydi bu halime...
Sordu 'Neden yapıyorsun bunu kendine?'
Hazırlıksız bir soruya yakalanmıs ve cevaplayamamıstım bense...
Sessiz kaldım aynadaki benin sitemine...


Önce kızmıs sora üzülmüstü halime...
'Hastasın simdi sadece...
Düzelicek hersey geliceksin kendine' dedi umutlu gözlerle....
Basımı egdim.'İnanmalıyım önce tedavisi olduguna,
Eger bu bir hastalıksa...'dedim sessizce...
Sustuk bir süre ikimizde...
Ardından 'Tedavisi kendinde,inanırsan iyilesicegine...
Basaracaksın ama inanmalısın önce..'dedi bakarak bitkin halime...
'Görebiliyorsan icimi anlarsın gitgide daha da ufalandıgını parcaların,
Belkide teşhisi geç konulmus bir hastayım...'

O basını egdi bu kez de..
'Kendi sevgin tatmin etmeli seni...
Reddetmis olursun gercekligini,yok sayarsan icindekileri...
Kacma benden,kendinden kacıs,kabullenmektir geri cekilmeyi...
Sen mi pes ediceksin?Bırakıyorum diyorsan bu sen degilsin...
Kime ne söledigin umrumda deil,yeter ki bırak kandırmayı kendini...
Senin sevgin sana yetmeli...'

Gülümsetti beni sözleri...Haklıydı saygı duymalıydm öncelikle kendi sevgime...
İnanmadıgım birseyi savunamazdımki kimseye...
Yaptıklarım ve yapmadıklarım yanımdaydı ve pisman degildim hicte...
Sonucu ne olursa olsun ben karar vermistim bir kere...
Anladımki huzuru bambaska oluyor insan kendi kararlarını verdiginde...
Kimin ne söledigi önemli degil hatta onun bile...
Sevgisi degildi ki onu sevmemin nedeni...
Neden o gittiginde sevmeyi bırakayım ki?


Teşekkür ettim aynadaki kendime...
Giyinip cıktım evden büyük bir huzurla icimde..
Dolastım sokaklarda,konustum insanlarla..
Gülümsedim onlara...
İşte bendim dönmüstüm yeniden aralarına...
Evet gercekten inanmıstım hasta olduguma...
En güzelide inanmamdı tedavisi olduguna...
İyilesecegim eminim,bırakırsam zamana...
Degisicegim belki ama iyilesicegim inanıyorum buna....


-lilith-

3 yorum:

buraneros dedi ki...

şanslısınki akıllı bir aynan var:))pişman olmamalı zaten insan ,ki sen farkındasın sevmenin anlamının; önemli olan ve değerli olan seninki cinsinden bir bakış değilmi zaten...aynan gerekli ayıklamaları yapıp kötünün içindeki güzelleri ayrıştırıp doğaya kazandırırken yeniden, kalanları zamanın dipsiz kuyusunda yakacaktır zaten:))Çok hoş ve içtenlikli bir konuşmaydı aynayla aranızdaki;elimdeki kahve kokusu sönük kaldı sizi izlerken:))

lilith dedi ki...

teşk ederm=) yorumların daha hevesli kılıyor beni..Tesvik ediyorsun beni yazmaya..Bunun icinde ayrı teşekkür ederim

fear of the dark dedi ki...

derin duygular asıl gerceklerimizdir