30 Ekim 2008 Perşembe

Birşey

Susma,birşeyler söyle bana...
Yalanda olsa inanayım sana..
Hadi durma inandır beni yalanlarına...
Uzaksın,ya yaklaşmaya korkuyorsun..
Ya da yaklaşmak istemiyorsun...
Oysa ben yakınım sana,ruhlarımız arası bir insan boyu degil...
Uzaksın mesafen cesaretimi kırıyor,canımı sıkıyor...
Omzuna dokunacakken,arkamı dönüp gidiyorum.

-lilith-

Sahne:gece,,dekor:karanlık,,kostüm:hüzün

Batarken günes ardında sehrin....
Dogus vaktidir gecenin sahiplerinin...
Ne onlar olmak istemistir gecenin sahibi...
Ne de gece istemistir sahiplenmeyi...
Hayat bu ya verilmistir roller bir kere...
Yaratırılırken sorulmadıgı gibi,sorgu sual yoktur yine...

Baslamıstır bu sürekli oyuncuları deisen oyun...
Sahne:gece,,dekor:karanlık,,kostüm:hüzün....

Ve iste perde,,iste karanlık,,iste gece.....

-lilith-

Lavabonun Altındaki Boş Şişe

bos siseler wardır ya...hani kullanılıp daha sonra lazım olur die lawabonun altındaki dolaba atılır...orda beklemeye mahkumdur...sonunun ne olacagını bilmeden....karanlık kösesinde bekler bekler...icindeki tüm güsellikler alınmıstır ondan...insanlar bitirmistir onu...o ne bu köhne dolaba atılacagından haberdardır,ne de bitip tüketileceinden...insanların mutlulugu icin herseyini dökmüstür ama elinde ne wardır simdi...
yalnız kaldıkca düsünür...düsündükce üzülür.. insanlar actı...hep daha faslasını istiorlardı...we sonunda bitip tüketmislerdi onu iste...yalnız kalmıstı....daha önce duymustu yasam umuttu...umut ediordu...belki yeniden ici eskisi gibi tatlılıkla dolcak,,,belki de orada unutulup gidicekti....dolabın kapısı her aralandında büük bir sevince kapılıordu...hala bir ısık wardı birileri ordaydı ama warlıgından haberdar deillerdi...iste bir umut daha kaybolup gitmisti...dolabın kapısı yine kapanmıs orada en yakın arkadasyla basbasa kalmıstı...yalnızlıgı...

-lilith-

Mabed

Midemi bulandırıyor insanlar...
Öğrenmeseydim keşke diyorum bazen,bilmeseydim..
Tadabilir miydim mutlulugu?
Nasıldır ki yaşamak bilmeden..
Yeniliyorum merakıma,sonucsuz bir çaba başlıyor...
İçlerine karışmaya çalışıyorum olmuyor..
Görmezden,bilmezden gelmeye çalışıyorum yine olmuyor...
Varlıkları midemi bulandırmaya yetiyor...
Gereksiz amaçlar,boş amaçlar için harcanan hayatlar...
Sahte kahkalarım beynimde çınlıyor...
Çığlıklarım içimde yankılanıyor...
Buluyorum kendimi girdabımın içinde...
Yalanlar,ihanetler,yalnızlıklar...
Haykırışlar,çığlıklar,yenilişler...
Kaçıyorum mahsenime,karanlıgıma,yalnızlıgıma...
Kendime sakladıgım dünyama...
Hamlet'in sözlerini hatırlıyorum...
'Kırıl ey kalp!Çünkü dilimi tutmam lazım'
Susuyorum,saklanıyorum,düşünüyorum...buluyorum....
En mahremim...Kendimim....

-lilith-

...

Bir soru işareti olarak girdin hayatıma..
Virgüller ekledin ardından...
Virgüllerle ayırdıgımız anılar biriktirdik..
Herşey böyle güzelken,büyük harfler kullanmaya başladık..
Kırdık,kırıldık,incittik birbirimizi...
Sonra birde baktım,bu kez ünlemlerle gelmişsin...
Yeni bir sayfaya karar verdigimiz anda,
Gizli bir parantez açmayı denedin...
İşittigim konuşma çizgilerine kayıtsız kaldım..
Sessizligi sectim...
Duydum,gördüm ama yorulmuştum ünlemlerden..
Boşluk bırakmayı denedim bu kez..
Düşündüm,düşündükçe karıştım...
Getirdigin tüm simgeler içiçeydi şimdi...
Birbirine girmişti herşey...
Senin için ufak bir karalamamıydım,uzun bir maceramı..
Çözemedim..Tıpkı başka tenden geçip geldigin günkü gibi...
Hissetmiş ama çözememiştim...
Yeni bir sayfa açmak yerine,paragraf başı yaptım bu kez...
Bu geçmişi silmem imkansızdı...
Getirdiklerine baktım,bir simgede ben eklemeliydim..
Üç noktayı seçtim...
Noktalayamazdım seni...
Ondan sonunu zamana bıraktım....

-lilith-

Donduran Güneş


Güneşli bir havada,şimşekler çakması gibi,
Ruhum dört mevsimi birden yaşıyor.
Güneş açtı,mavi çok yakın derken,
Aydınlıgın tam ortasında,yıldırımlarla düsüyor karanlık...
Yagmur yıkıyor ardından anılarımı..
Yagmuru sevmeye başlarken,
Fırtınam tipiye dönüşüyor..
Donduruyor hislerimi..
Issız bir vadide buluyorum kendimi,ayazın ortasında..
Donmuş hislerim tutsak etmiş gözyaşlarımı..
Işık gözlerimi alıyor,hemen ardındansa alabildigine karanlık...
Yıldırımlar başlıyor canımı yakmaya..
Gözlerim tahammül edemiyor bu fırtınaya
Yoruyor izlemek savaşını..
Aydınlıkla karanlıgın...



-lilith-

Başlarken....

Kendi ayak seslerimin yankısı...

Her adım bir cıglık...
Nemli bir koku...
Çatlak duvarlardan sızan sıvı tanıdık geliyor..
Dar bir yolda ilerliyorum...
Düzensizce yerlesmis tablolar..
Durunca heryer dönmeye başlıyor..
Yürügünce ise ortalıgı acı bir cıglık kaplıyor..
Ne yapacagıma karar veremiyor,adımlara devam ediyorum...
Derken tabloları görmek istiyorum..
İmkansız geliyor,ışıktan cok uzakta bir yerdeyim...
Cesaretimi toplayıp yaklaşıyorum...

Tüm tabloların aynı oldugunu görüyorum.Hızlı bir şekilde hepsine bakmaya çalışıyorum.Adımlarım hızlandıkça,çığlıklar artıyor...Belli ki birinin canını çok yakıyorum.Ama merakıma yeniliyorum,aldırmıyorum çığlıklara..
Sonu görünmeyen koridorda duvarlara bakarak ilerliyorum.Derken birseyin farkına varıyorum.Tabloların hepsi aynı degil...Belki milimlik fark var ama kesinlikle ilk baktıgımla,en son baktıgım aynı degil....
Karanlık artıyor,koku keskinleşiyor...Adımlarımdaki çığlıklar artık daha acı...Tabloların sonuna geldigimi hissediyorum.Bu dar koridorda ne işim oldugunu bilmiyorum....
Son tabloya geliyorum,bakmak icin cesaretimi toplamaya çalışıyorum..Tam başımı kaldırdıgım anda duvar yerine diger yöne bakıyorum...Kocaman bir ayna görüyorum.Ama yalnız degilim aynada,,ardımda cesetler...Bir adım daha yaklaşmak istiyorum..Acı bir çıglık...Aynada önümde bir ceset daha oluşuyor...
Tablolardaki kişi benim anlıyorum.Aynaya adım adım yaklaşop,donuk bakışlarla aynaya bakıyorum...Tanıdık koku artık daha keskin.Aynadaki cesetlere bakıyorum,,tanıdık geliyorlar..Cesetler benim...
Babamdan yedigim ilk tokattaki halim,ne kadar küçükmüşüm...İşte ugradıgım ilk haksızlık,,ilkokul yıllarımda...Yaklaştıkça cesetler şimdiye yaklaşıyor...İlk hayal kırıklıgım..İlk aşkım..İlk aldanışım...İlk aldatılışım...İnandıgım ilk yalan...
Tattıgım acıları hatırlıyorum,bir daha ölüyorum..Koridorun sonuna gelmişim,tek bir adım kaldı son cesede...


Ama bu kez geri adım atmayı deniyorum,,,cesetlerimi ezmek pahasına olsa da...

-lilith-