Hayat Denilen Usta

( :S )Emrece'si....

Bir farkımız yok aslında pişen ekmeklerden köhne bir fırında...
Kimimiz patlıyor dagılıyoruz etrafa...
Kimimiz ise sönük kalmışız,hamurumuzda eksik maya...
Bazısı yakın konmuş ocaga...
Erken pişiyor,yanıyor hatta birazda...
Bazısı ise ateşten birhaber yakın yaşıyor kapaga...
Ustanın maharetine kalmış pişirmek hepsini aynı kıvamda..
Gelin görünki maharetini göstermiyor bu hayat denilen usta...
Kavuruyor kimini ardından atıyor birtarafa...
Kimi ise çig kalıyor,gelin görünki faydası olmuyor onlarında...
Peki ya tam pişenler kıvamında?
Hepsi konuluyor birer birer ayrı sofralara...




Kimse şanslı degil burada...
Seçemiyorsunuz çünkü,izin yok un olarak kalmaya...
Hepiniz mahkumsunuz mayalanıp hamur olmaya...
Ardından o kızgın fırına atılmaya...
Bu oyunda uymak zorundasınız asla koyamıyacagınız kurallara...





Sormuyor hiçkimse,mutluydunuz o bugday tarlasında belkide...
Parçalara bölünürsünüz önce...
Ardından her bir parçanız döner o büyük degirmende...
Kimisi kader der ismine...
Bakarsınız şaşkınca milyonlarca tanenize...
Ardından sormadan sizi kalıplara koyarlar yine...
Çuvallara doldurulur,aynı şekli verirler herbirinize...
Karışmıştır herkesin parçası birbirine...
Benzemek istemeden benzersiniz birbirinize...
Eser kalmamıştır o tarladaki halinizden,hani o salınan her bir dalı özgürce...
Gidersiniz çaresiz,sizden daha güçlülerin sizi sürükledigi yöne...





Ardından birşeyler karıştırılar içinize...
Benliginizi kaybedersiniz iyiden iyiye...
Başkalarının parçalarından sonra,yabancılarda karışır bünyenize...
Bugday tarlasında rüzgar eşlik ederken güneşle sohbetinize
Bulursunuz kendinizi yabancıların ellerinde...
Şekil verirler size sormadan bedeninize...
Bakarsınız kendinize...
Birşeyler kalmıştır yinede...
Bu şekliniz size hiç benzemesede...
Ama gücünüz yetmez hiçbirşeye...
'Sahi ne çok dert edinirdik o böcekleri 'dersiniz kendinize...
'Binlercesi kemirsede yine bugday tarlasına dönsek keşke...'
Dizilmeye başlarsınız yavaşca küreklere...
Farkında degilsinizdir atılacagınızı birazdan ateşe...
Nezaketli gelir bu tavırlar size...
Şaşırır,gülümsersiniz başınıza gelenlere...
Ateşi görür benzetirsiniz güneşe...
Sevinirsiniz,tarlanız gibi bir yerdir gittiginizde belkide...
Anlarsınız ancak o ateş teninize degdiginde...
Geri dönüşü olmayan bir yolda ilerlediginize...
Kimisi çırpınır,kimisi kızar kimisi ise güler haline...
Kızamazsınız yaktıgı için sizi ateşe bile...
Onuda benzetirsiniz kendinize...
Sizi yakıcak ardından sönücektir kendiside...
Seçildigi için oradadır sadece...





Şöyle bir bakıyor ardından patlatıyorum kocaman bir kahkaha
Yarım yaşadıgımız saçmasapan hayatlarımıza
Ne bugday ne de ateş suçlu burada...
Hepimiz konuluyoruz birer birer küreklere,atılıyoruz fırına...
Ve devam ediyoruz seçemedigimiz hayatlarımızı yaşamaya...


-lilith-

Yaşamalı İstanbul'da

Galata Kulesini izleyerek yazıyorum bunları...
Hep diyorum sokaga karışmalı...
Ordaki insanların hayatından tatmalı...
Ekleniyor yine hayatımın sayfalarına İstanbul anıları...
Bu şehirde yaşamalı!
Burada tatmalı hayatı...
Bulundugum yer Galata'nın tam karşısı...
Kivahan adı..Kivahan Anadolu Mutfakları...
Çalışanların bile yüzüne yansımış ortamın sıcaklıgı...
Büyük bir gülümseme kaplıyor sürekli suratlarını...
Yaşamalı...İstanbul'da yaşamalı...




Ne diyordu 'Güneşin Oglu'nda...
Anıların güzelligi geçmişte kalmalarında,sürekli olmamalarında...
Bilemiyorum artık çelişiyor bu iki düşünce kafamda...
Yaşasam burda?Sahi sıkılır mıyım İstanbul'danda?
Tat verir mi bu kadar dolaşmak İstanbul'dan başka sokaklarda...
Bir kızılderiliden alışveriş yapabilir miyim mesela?




Roportaj şansım olur mu ya da sokak tiyatrosu yapanlarla?
Kaç yerde yabancı bir turist denk gelirki adres sordugumda?
Ya da kaç yerde karışabilirim bu kadar kalabalıga?
Dedigi gibi Maskistanbul'unda...
İstiklal gibi bir sahne varmıdır sahi dünyada?




Kimse anlatmasın İstanbul seni bana...
Bırak karışayım kanına doyasıya...
Yormuyor sevgin,aşkına aşıgım aslında...
Gün gelicek kavuşacagız inanıyorum ben buna...
Sadece biraz zaman lazım bana...
O zaman karşışayım kanına,dolaşırım sıkılmadan damarlarında...
Sadece biraz zaman lazım bana...
Yaşamalı..Yaşamalı İstanbul'da...




Barış'la dinleyip onca çakırlıgımızla eşlik ettigimizden daha çok keyif vericegi gelmezdi aklıma..
Aldı götürdü bu şarkı beni uzaklara...
Galata'nın tam tepesinden bakıyorum şimdi İstanbul'a
Tatlı tatlı esiyor akşam meltemi dokunuyor saçlarıma...
Ne güzel söylüyor 'Çemberimde Gül Oya'....


-lilith-