23 Şubat 2009 Pazartesi

Yeşeremeyen Kalpler

Hayal kırıklıgı öyle derin bir boşluga itiyorki...
Kaplıyor tüm bedeni,
İnce kar tanelerine sevinir yıldızlarla atışır bir ruh hali...
İnsanlar siluetler oluveriyor,soruyorsunuz sıradaki hangisi?
Yine hanginiz geldi yıkmak için içimdekileri...
Fantastik filmlerdeki ruh emiciler misali...
Sıra hanginizde çekebilmeniz için içinize geçmişimi ve hayallerimi...
Bedene kavuşturuken kendi siluetinizi...
O siluetlerden birine dönüştürmek için beni...





Kendimi neden yenileyebiliyorum ki sanki?
Olabilsem ya bende sizden biri...
Çekebilsem karşımdakinden iyiye dair herşeyi...
Ardından çekip gitsem dönmemek ve bakmamak üzere geri...
Ama yapamıyorum ruhsuz olamıyorum ne yazık ki...
Zaten bendeki bu ruh degil mi çeken sizi...
Evet iyi eglenceli biriyim belki...
Bende ki güven hiçkimseye yetmediki...
Şarkıda dedigi gibi hani...
Kupkuru kalplerde sadakat degersizmiş...
Sadakat neymiş ki...
Kurumuş kalpleri gerçek sevgi bile yeşertemezmiş...

-lilith-





2 yorum:

Unknown dedi ki...

Çok acıtmışsın kelimeleri lilith. Yaşadıklarını çok iyi anlatmışsın, kendi sitemlerinle sana sadık en azından bir benliğin var. Diğerlerinin yaptıkları bencilliklerine tutunmaktır, senin yaptığın ise bu foseptiklere tutunmayıp kendin olmaktır. Bence bu noktada değişme sakın onlardan biri olmak için.

Kalemin daim olsun...

lilith dedi ki...

Degişemiors zaten ruh izin vermiyor=)sen busun diyor onlar olamadıgı için senden çalıyorlar diyor.küçük insanlar büyük insanları ezmeye çalışanlardır diyor.Büyük insanlar zarar vereceginden degil sadece büyük oldukları için ya zarar verirse diye ezdikleri insanlar =)
teşk edrm güzel yorumn için