15 Ocak 2009 Perşembe

Denge


Sevmişimdir küçüklügümden beri...
İnce duvarların üzerinde yürümeyi...
Kollarımı iki yana açıp yavaşça kurmayı dengeyi...
Ve göze almayı düşme riskini...



Bu yüzden belki de...
Kolay kurabildim dengemi yine..
Sevgiyle nefret arasındaki bu ince cizgide...
Gezindim herşeyi toparlamaya çalışarak zihnimde...
Sevgiden yana düşmek istedim her tökezledigimde...
Nefrete itme çabasındaydın sen ise...
Nefret degildi bana göre...
Agır gelir nefret,bu yüke alışmamış yüreklere...





Çekemedin istedigin yöne...
Azimliydim başarıcaktım kalmayı dengede...
Ne yazık ki gelmiştim o hiç sevmedigim yol ayrımlarından birine yine...
O kadar çok itmiştin ki beni düşmem için nefrete...
Seni kırmayıp nefreti seçtim bende...
Sevmiyordum artık seni işte...
İstedigin bu degilmiydi zaten seninde...
Nefret etmem senden ölesiye...
Tebrikler başardın,taşıyordum artık bu agır yükü içimde...
Diyordum ki kendime...
'Hislerim nefretin zirvesinde'...







Bu agır yükü taşıyordum büyük bir öfkeyle...
Gülmüyordum hiç,eglendirmiyordu beni hiçbirşeyde...
Küçük bir çocuk gülümsedi bana birgün,baktı donuk gözlerime..
Şaşırdı tepkisizligime...Alışmıştı gözlerine bakan herkesin gülümsemesine...
Ama bende ters tepmişti işte...Donuklugum onuda dondurdu...
Bir damla yaş belirdi masum gözlerinde...
Annesi anlam veremedi bebeginin aglamasına durduk yere...
Bense arkamı dönüp uzaklasmaya baktım ordan biran önce..
Suçlulugundan kurtulamadım uzun süre....
Neydi ki alıkoyan beni gülümsemekten küçücük gözlere bile...





Aglamaya başladım bende bir gün saçma sapan bir yerde ve sebepsiz yere...
Belkide beceremedigim için taşımayı bu kini içimde..
Temizliyordum içimi tüm bu öfkedende,nefrettende...
Yıkadım,tertemiz olana kadar ne varsa içimde...
Mattı ama temizdi,nefretin tüm kiri gitmişti işte...




Eskisi gibi gülümseyerek cevap veriyorum artık tüm yüzlere...
Özellikle de gülümseyen bebeklere...
İçimdeki dengede buydu işte...
Teşekkür ediyorum hergün dogumunda ,o bebege...
Yardım ettigi için kalabilmeme..
Huzurla sabır arasındaki o zor dengede..



-lilith-

5 yorum:

Unknown dedi ki...

Kırıldığın anlarda bile bir çocuğun gözleri gözlerine değidiğinde. Ona sadece ufacık bir tebessüm meleği ver. Çünkü geleceğini o sana miras etti.

....güzel bir kurguydu.Huzurla sabır arasındaki o ince çizgide, dengeni hiç yitirmemen dileğiyle tebrikler lilith.

lilith dedi ki...

bu güzel yorum için teşekkür ederim =)

Unknown dedi ki...
Bu yorum yazar tarafından silindi.
Adsız dedi ki...

tarzını ve yazılarını çok beğendim..takip edeceğim :))

lilith dedi ki...

teşk edrm =)