12 Aralık 2008 Cuma

Katil'i Maktül

Kalabalık...Attıgın zor adımlar...
Nereye gittigini bilmeden ilerliyorsun...
Karartılar...Karartılardan olusmus bir kalabalık bu....
Sanki ilerledikce kalabalıgın en derinine gidiyorsun...
Ve ortalık gittikce kararıyor...
Karanlıktan kimseyi göremiyorsun,tanımaya çalısıyorsun olmuyor...
Hepsi birer karartı gibi görünüyor...
İlerlemeye devam ediyorsun...
Sonra bakıyorsun dikkatli,birşeylerle ugrasıyor her biri...
Gözlerin alışıyor karanlıga,izlemeye başlıyorsun hareketlerini..
Olaylar tanıdık ve yine tanıdık mimikleri...
Ah bide seçebilsen yüzlerini?
Gidiyorsun biraz daha ileri...
Karıştırıyor kalabalıkta izlediklerin zihnini...
Çözmeye çalışıyorsun,korkutuyor düşündüklerin seni...
Yüzleşiyorsun acı gerçekle,hayatından kesitler izlediklerin...
Hatırlamak istemiyorsun,düşünüyorsun kaldıramaz tekrarını kalbin...
Koşmaya,kaçmaya çalışıyorsun kalabalık el verdikçe....
Birden en karanlıkta buluyorsun kendini...
Tanıdık bir ses,Birşey tutuşturuyor eline...
'Hadi vurmalısın onu,ateş et!Geliyor!Ölüceksin,cabuk olmalısın,saldırıyor işte!'
Anlayamıyorsun,birşey göremiyor zaten gözlerinde...
Boşluga ateş ediyorsun,Biri düşüyor yere...
Aydınlanıyor ortalık birdenbire...
Korkuyorsun bakamıyorsun eserine...
Sen,sen nasıl yapabilirsin?Sebep verebilirmisin birinin ölümüne?
Elini omzuna atıyor silahı veren ses,tüm bu sorular dolanırken senin zihninde...
Dönüp bakıyorsun,en yakınındanda yakının sürükleyen seni bu cinayete...
Şaşırıyor,donuyor,boguluyorsun kendi sessizliginde...
Belli ki,senin oynamanı istemişlerdi bu skeci...
Merak ediyor,bakmak istiyor ama toparlayamıyorsun bir türlü cesaretini....
Az önce önünü göremedigin karanlık,başlıyor çekilmeye...
Aydınlanıyor ortalık,sen istemesende...
Yüzleşmek zorundasın önünde yatan gerçekle...
Yavaşça egiliyor bakıyorsun,önünde uzanan cesede...
Donuyor gözyaşların gözlerinde...
Ve boguluyor çıglıkların genzinde...
Aglamak utanç veriyor...
Çığlık atmak ise güç istiyor...
Oysa sen yitirmişsin ne varsa elindeki...
Öldürmüşsün farkında olmadan en degerlini...
O,uzanıyor önünde...Bakıyorsun cesedine kanlar içindeki...
'Vurulan ben olsaydımda öldürmeseydim seni...
Neden başkalarını dinledimki sanki!'
Diyorsun kendine ama biliyorsun ki,kaybetmişsin artık herşeyi...
Kim vermişti bu silahı sana, elindeki?
Çok sevdigin arkadasın neden O'nu öldürmeni istemişti ki?
Cinayetin,ölümün dönüşü yoktu ki geri...
Peki cezan müebbetmiydi?

Ayak sesleri bölüyor bu derin sessizligi...
Agır yaklasan birinin ritimleri...
Uzaktan tanıdık geliyor hareketleri...
Ürperiyorsun duyar duymaz sesini...
Bu O,kim öleyse yatan önündeki?
Gülümsüyor,gözlerinde gözleri...
Sogukkanlılıgı sasırtıyor seni...
Yakalıyor tetigi...
Farkedemeden sen,hızlı,cok ani...
Vuruyor seni...
Sen sevgilini öldürmüssün...Sevgilinin hayaleti seni...
Düşünüyorsun,uzun süredir bu O degil diyordum sahi...
Degistin derken,benim eserimmiymiş karsımdaki...
Kaybetmiştim gercegini..
Kabullenmiştim hayaletini...
Başka çarem yoktu ki...
Demek benmişim tüm bunların sebebi...





Sen kabullenemezken gercegi....
Cezan çoktan kesilmişti...
Eserin yere sermişti işte seni...
Üstelik artık sebebiydin 2 cinayetin...
Birinin kurbanıydın,digerinin katili....

-lilith-


2 yorum:

serencam dedi ki...

muhteşem nasıl bir hayal dünyan var ki bunları yazdın ..tebrik ederim ellerine sağlık..

lilith dedi ki...

çok teşk edrm =)